Ergens in het voorjaar van 2024 had het tijdschrift MotoPlus een aanbieding met 20% korting op een DFDS-overtocht van IJmuiden naar Newcastle. Even een heel kort overleg met de vrouw (“Zullen we naar Schotland op de motor?”, “Ja’, ‘OK, zo gaat dat meestal bij ons thuis) en in september 2024 zitten we dus in Schotland.

Dinsdag 10 september gaan we met de boot. Na best wel een tijd mooi weer in Nederland en in Schotland slaat het weer finaal om die dag. In plaats van zonnig en 24 graden is het opeens 12 graden, felle regenbuien en harde wind.

De route naar de boot is saai. A6, A1, A9, werkzaamheden bij Amsterdam, dat soort dingen maar om half 2 staan we bij de check-in. Dat gaat soepel en we rijden zo door naar de boarding. Kwartiertje wachten (nog steeds in de regen) en we mogen als een van de eersten de boot op.

Tip: als je boot opkomt, loop dat direct door naar de receptie en vraag of er upgrades beschikbaar zijn. Voor weinig konden wij een upgrade naar de ‘Commodore Class’ krijgen. Zo heb een ruime hut, een lounge aan boord met hapjes en drankjes en een ontbijt. Beiden zijn bij de prijs inbegrepen.

De overtocht wat vanwege de wind wat onrustig. Als je op de gang liep hoorde je best veel mensen moeilijke geluiden maken op de toiletten in de hutten. Ze verkopen wel pilletjes aan boord, maar dat zijn geconcentreerde gemberpillen. Dat zou moeten helpen, maar kijkend naar mijn vrouw valt dat wel mee. Zelf bij de drogist of apotheek deze pillen bestellen dus.

In Newcastle gaat het allemaal wat langzamer. Voordat we van boord konden waren we zomaar 45 minuten wachten (beneden!) verder en dan nog een rij voor de douane. Helaas een gevolg van de Brexit.

Het hotel is in een plaatsje Lochearnhead, zo’n 300 km rijden van Newcastle. Even wurmen om Newcastle uit te komen, maar als snel zitten we op de A68 richting Schotland. De grens is maar zo’n 80 km rijden, dus na anderhalf uur staan we al aan de grens met Schotland. Stel je daar niet te veel bij voor, het is een parkeerplaats langs de A68 met de grote steen waar aan de ene kant ‘England’ staat en aan de andere kant ‘Scotland’, maar voor een foto is het altijd leuk.

Na de grens de A68 weer verder kronkelen en pas bij Edinburgh komt de stukje motorway in beeld richting Glasgow. De volgende geplande stop is bij de Kelpies, een bekende landmark in Schotland. Twee roestvrijstalen paardenhoofden, pal naast de A9. Ondanks een doordeweekse dag is het er best druk, de parkeerplaats is vol en een grote stroom bezoekers richting het visitor center dus we laten de Kelpies maar even voor wat het is en rijden vanaf de parkeerplaats weer terug naar de A9. Om toch een beeld te geven van de Kelpies hier een foto van het Internet geplukt:

Het weer valt 100% mee. Ondanks dat het in Nederland snertweer is, is het hier prima te doen. Rond de 12 graden, de zon schijnt en het waait nauwelijks. Prima motorweer, maar ik vooraf wel mijn Rukka winterpak uit de kast gehaald, en dat is nu wel heel prettig.

Het links rijden is wel te doen, zeker als het wat drukker is want dan rijd je gewoon met de rest mee. De rotondes is ook geen probleem (je kan tenslotte maar op één manier) maar ergens voor je gevoel klopt het niet dat je op de rotonde opeens rechts draait. Waar ik persoonlijk aan moest wennen is op rustige momenten, beetje heuvelig en opeens komt er een tegenligger in de bocht tegemoet. Geen probleem, maar in een reflex denk je dat die aan de verkeerde kant zit.

The Clachan hotel in Lochearnhead is een traditioneel Engels hotelletje. Knusse kamertjes, maar wel mooi opgeknapt. Goed geïsoleerd, dubbel glas dus niet koud. Goed bed, fraaie badkamer, maar wel met tweed achtige vloerbedekking. Er is ook een pub, met de nodige bieren en ales en pubfood. Verwacht geen wonderen, maar het eten is helemaal niet slecht.

Behalve motorrijden kan je ook prima wandelen in Schotland. Er is veel ruimte, mooie wegen en paden en mooie uitzichten. En na een dag motorrijden is het ook prima wandelen. ’s Middags nog even een klein rondje motor (om Loch Earn heen) om te kunnen tanken en nog wat spulletjes te kopen.

Iedereen die de James Bond film ‘Skyfall’ heeft gezien herkent de mooie uitzichten in Schotland. De scene met James Bond en ‘M’ in Schotland is iconisch:

Dit is Glen Etive in de buurt van Glencoe. Een doodlopende weg die een zijweg is van de A82. De A82 is echt een prachtige weg tussen de Schotse bergen door. Breed, redelijk goed asfalt en waanzinnige uitzichten. Het enige wat jammer is dat ondanks dat de vakantieperiode voorbij was het verschrikkelijk druk was. Een grote stroom aan campers, caravans, busjes (toeristische rondritten) en autobussen die allemaal langs de mooie plekjes willen.

De weg naar Glen Etive zijn we geeneens ingereden. Het is een smalle en doodlopende weg waar maar 1 auto past, met om de 500 meter een uitwijkplek. Normaal geen probleem, maar met al die campers daar op dat smalle stuk leek ons geen succes.

Voorbij Glencoe gaat de A82 naar het noorden richting Fort William, en naar het zuiden wordt het de A828 en deze loopt verder langs Loch Linnhe. Dit loch staat in open verbinding met de zee en kent dus ook getijden. We spraken een lokale duiker op een parkeerplaats die zat te wachten op het punt tussen de getijden en er dus geen stroming was. Helder water waarin je een flink eind kon kijken. Maar ook hij was trouwens verbaasd over het grote aantal toeristen half September.

’s Avonds in het hotel nog wat lokale whiskey geprobeerd (Aberfeldy is een grotere in die regio) en met haggis gevulde kip gegeten. Haggis, je moet er van houden zeg maar 😊

De terugreis naar Newcastle is weinig schokkend. Rustig aan naar Glascow en Edinburgh (M9) en dan rustig over de A697 via Coldstream en Morpeth naar Newcastle. Wel verbazingwekkend hoe stil deze weg is, ondanks dat het een van de drie wegen richting Schotland is. Rustig betekend overigens ook dat je een beetje op de tankstations moet letten. Soms kom je er 5 tegen in 50 km, soms geen enkele in 100 km.

De overtocht naar IJmuiden is rustig, windkracht 2 dus een redelijk gladde Noordzee en weinig zieke passagiers. Lekker gegeten in het restaurant en van het uitzicht genoten.

De hut was naast het autodek, dat is ’s ochtends wel zo makkelijk. Eerst alles even in de koffers doen van de motor (handig die binnetassen) en daarna pas je motorpak aan en van boord gaan.

Hier is meteen de impact van de Brexit zichtbaar. Niets zomaar het land in, eerst langs de douane. 10 rijen breed naast elkaar, en de rij met motorrijders zo ongeveer als laatste door de douane. Vervelend dat het hier wel 22 graden was, en dan is wachten in de zon best vervelend. Maar ok, we waren mooi om 12 uur weer thuis (zondag, dus rustig onderweg) en kunnen terugkijken of een geslaagde trip. Alleen wat kort, dus volgende keer maar wat langer boeken.

Wat tips voor de volgende keer:

• Paspoorten en boeking bij de hand houden als je je meld bij de incheck.
• Eigen spanbanden (met haken) meenemen, banden van 2 meter zijn lang genoeg. Eventueel een oude handdoek mee als bescherming voor je lak.
• Ondanks dat het mooi weer was in Schotland was de temperatuur vrij laag. Het weekend voor onze reis reden we door Nederland waar het 15 graden warmer was.
• Houd rekening met tanken, er kan soms best een afstand tussen tankstations zitten, met name in de hogere regionen van Schotland.
• Hetzelfd geldt eigenlijk voor een koffiestop, die moet je ook eigenlijk beter plannen. Te lang zonder koffie is ook niet leuk 🙂
• De 5G dekking is in Schotland anders dan in Nederland, regelmatig schakelde de telefoon terug naar GPRS en dan doet hij dus niets meer.
• Op je telefoon roaming uitzetten op de boot om te voorkomen dat je een verbinding via het maritieme netwerk opzet (werkt gewoon, maar kan prijzig uitpakken).