Motorrijden voor het goede doel

Posted on by
Beantwoorden

Er zijn legio goede doelen waarbij mensen een sportieve prestatie neerzetten om geld in te zamelen voor het goede doel. Voorbeelden hiervan zijn RopaRun, Giro di Kika, Duchenne Heroes, Alpe d’HuZes en Tour for Life. Klik op het plaatje voor een Tour for Life promo filmpje…

Tour for Life 2018 video

Naast de mensen die hardlopend of fietsend zo’n monstertocht ondernemen zijn er ook veel vrijwilligers nodig tijdens zo’n evenement. Mensen die helpen met vrachtwagens in- en uitladen, tenten opzetten, in de keuken werken, de bar bemensen, sportmassages, mecaniciens, motards, bemensing van de checkpoints of de indeling en begeleiding van de campings. Voor de Tour for Life zijn gemiddeld zo’n 75 vrijwilligers nodig, naast de 300 wielrenners. Oh, en dan heb ik het nog niet gehad over de ploegleiders en aanhang die voor de renners zelf een belangrijke steun en toeverlaat zijn.

Voor de Tour for Life 2018 heb ik me als vrijwilliger laten strikken en zat ik in het verkeersteam. Met 2 man waren wij verantwoordelijk voor de indeling van de campings onderweg, en het in goede banen leiden van de mensen die gedurende de middag op de camping aankwamen. Bijzonder leuk om te doen, en wat doe je dan als motorrijder? Het nuttige met het aangename vereniging 😊

Tour for Life is een fietstocht van Bardonecchia (Italie) naar Sittard, een dikke 1300 km. Er zit amper een vlak gedeelte in, dus er zijn ook heel veel hoogtemeters. Hoogtemeters die vooral de eerste 3 dagen erg zwaar zijn omdat je daar door de Alpen fietst.

Tour for Life 2018 Route

De fietsers beginnen dus in Bardonecchia, de vrijwilligers verzamelen zich op de eerste camping in Bourg Saint Maurice. Vanuit Nederland op vrijdag vertrokken, overnachten in hotel Rotisserie du Chambertin (inderdaad, alweer) en de volgende dag in oostelijk richting naar het Meer van Geneve, een stukje door Zwitserland, dan de Franse Alpen (over de Cormet de Roselend, de renners moeten hier op de tweede dag ook overheen) naar Bourg Saint Maurice. Heerlijk.

IMG_3931

‘s avonds kennismaken met de andere vrijwilligers op de camping, beetje overleggen hoe het allemaal gaat werken, onderzoeken of de meereizende bar ook goed werkt, en de volgende middag de eerste wielrenners ontvangen. Het inrichten van de camping is nog wel een dingetje de eerste paar dagen, je moet echt wel even de slag te pakken hebben voordat je doorhebt hoeveel ruimte iedereen nodig heeft (of nodig denkt te hebben, daar zit een verschil in).

IMG_3940

Als vrijwilliger in het verkeersteam moet ik de volgende dag als een van de eersten op de volgende camping zijn, dus na het ontbijt even douchen, spullen pakken en rijden. Vaak stukjes van 150 km. Voor een motorrijder peanuts, voor de wielrenners iets zwaarder. Je ziet een groot verschil tussen de renners, sommige komen om 14:00 aan op de volgende camping en zijn na een half uurtje weer fris, anderen komen na 19:00 aan en rijden op hun laatste tandvlees. Afzien en ontberingen in de bergen dus, alhoewel ze onderweg bij de checkpoints nog wel kunnen lachen (waar eten, drinken en masseurs zijn).

IMG_4327

Meedoen als vrijwilliger is een hele aparte, maar ook hele emotionele gebeurtenis. De meeste mensen bij de Tour for Life hebben ergens te maken gehad met kanker. Vaak zijn het familieleden die ze zijn kwijt geraakt, variërend van ooms of tantes tot hun eigen kinderen. Er werken mensen mee als vrijwilliger die zelf kanker hebben en uitbehandeld zijn, mensen waarvan je dus beseft dat die er volgend jaar niet meer zijn. Naast alle leuke momenten zijn er ook voldoende stressvolle, en ook emotionele momenten, en er wordt heel regelmatig een traantje weggepinkt bij deze en gene.

Er rijden ook motards mee als begeleiding voor de renners onderweg. Dat is niet anders dan de mannen die je op TV ziet bij de Tour de France. Mocht je denken “dat lijkt mij ook wel wat” dan heb ik slecht nieuws. Het is een select clubje van mannen die dit doen, en die hebben hier heel veel ervaring in, en je komt er niet zomaar bij.

Eppo karsijns

Foto van Eppo Karsijns (Red Pixl Media)

De route gaat vanuit de Franse Alpen door de Jura en de Vogezen in noordelijke richting. Helaas wordt het weer ook beduidend minder. Bij Camping La Roche d’Ully in Ornans dermate slecht dat ik ter plekke besluit om maar wat te huren voor de overnachting in plaats van de eigen tent van de organisatie. Ze hebben een grote Tipi Tent die ik voor weinig een nachtje mag gebruiken. Heerlijk, hier kan je normaal rechtop staan, het is volledig waterdicht, en een normaal bed erin. Bij de volgende twee campings heb ik ook wat gehuurd, een keer een houten chalet omdat het zo hard regende en een keer een stacaravan (Belgische Ardennen) omdat het zo verrotte koud was.

Tipi Tent

Ook de motorkleding bewijst goede diensten. Om de wielrenners te begeleiding sta ik bij de ingang van de camping, en in de regen is het motorpak en paraplu ideaal.

IMG_4186

Naast de motords rijden er ook artsen en verplegers mee, er gebeurt natuurlijk wel eens een ongelukje onderweg. Er zijn artsen/verplegers in een ambulance (die hebben ontheffing voor rijden in het buitenland) maar ook op de motor rijden ze mee. Deze zijn veel flexibeler en kunnen in geval van nood veel sneller ter plaatse zijn. Natuurlijk zijn het allemaal serieuze mensen, maar ook aan de meer ontspannende zaken als “muziek terwijl u werkt” wordt gedacht.

Muziek terwijl u werkt

Via de Franse en Belgische Ardennen gaat de tocht naar Sittard, waar het eindpunt is in de Tom Dumoulin Bike Park, hoe kan het ook anders. Uiteindelijk blijkt dat alle wielrenners en vrijwilligers een bedrag van meer van 1 miljoen euro (€ 1.021.000 om precies te zijn) bijeen hebben gebracht. Dit geld is bestemd voor de Daniel den Hoed stichting die het gebruikt voor onderzoek naar kanker. En dat is toch wel een hele prestatie.

Tour for Life 2018 Cheque

Terugkijkend op zo’n weekje als vrijwilliger is het toch wel heel leuk geweest. Heel veel mensen gesproken en gezien, mensen geholpen, verhalen aangehoord, meegedaan in de gezelligheid, lopen verbazen over de kracht van wielrenners, en af en toe toch wat met de ziel onder de arm gelopen als je weer zo’n tranentrekkend verhaal had aangehoord (of filmpje gezien). Maar, het was echt een unieke ervaring om zoiets een keer te mogen doen!

Wil je ook een keer meedoen als vrijwilliger, of misschien wel als fietser, meer informatie vind je op https://www.tourforlife.nl, en meer informatie over de route, inclusief (prachige) dagfilmpjes vind je op https://www.tourforlife.nl/de-route.

 

Motorrijden in de Harz

Posted on by
Beantwoorden

In het Hemelvaartweekend in 2018 zijn we een paar dagen naar de Harz in Duitsland geweest. Het was een georganiseerde reis van BMW dealer Simako-BDM uit Apeldoorn en Elst, de organisatie zelf was in handen van Harm Huitema van WiGo moto (WiGo, als in het Engels “We Go”), en WiGo is weer onderdeel van Dalstra reizen.

De Harz is een bergachtig gebied op de grens van het oude oost- en west-Duitsland en daar is veel te beleven. Wandelen op een van de honderden wandelpaden, wielrennen, motorrijden, alle soorten outdoor hobby is er te doen. De Harz is een ertswingebied, en ook dat zie je overal terug. Mijnwagonnetjes in tuinen, winkeltjes met allerlei soorten stenen, musea van groot tot klein met informatie over de ertswinning en mijnbouw. Ook zijn er ontelbaar veel oude stadjes waar je je hart kunt ophalen, tenminste als je niet aan het motorrijden bent.

Onze uitvalsbasis was Hotel Engel in Altenau. Nederlandse eigenaren die zelf geen motorrijder zijn, maar waar motorrijders wel welkom zijn, ook in groepen. Onze groep bestond uit 28 mensen op 23 motoren, niet onverwacht voornamelijk BMW rijders.

Hotel Engel

De Harz is een mooi omgeving, maar het weer kan daar nogal veranderlijk zijn. Begin mei kan het best fraai weer zijn, en afgezien van wat gesputter onderweg viel het allemaal best mee. Onze reisleider Harm had op de heenweg echter een andere route dan wij (wegwerkzaamheden, verkeerd gereden etc) en hij had behoorlijk slecht weer in de Harz, inclusief serieuze modderstromen zoals op bijgaand Youtube filmpje is te zien:

Modderstroom in de Harz

Rijden in de Harz is hartstikke leuk. Over het algemeen hele goed wegen, alhoewel op de kleinere wegen de GS rijders echt wel in het voordeel waren. De Harz is ook het oude grensgebied met Oost Duitsland, en daar vind je af en toe nog stukken van terug. “Rare” wegverbredingen waar vroeger een grenspost heeft gestaan bijvoorbeeld, maar wat nu helemaal begroeid is met groen.

De toertochten die Harm heeft uitgezet zijn wel fors, vaak tussen de 250 en 300 km en dan moet je er wel aan trekken. Toch is er tijd genoeg om te stoppen voor koffie of lunch, even rond te kijken voor een fotomomentje, of een stop bij het station van de stoomtrein, iets wat je als museumlijn daar vaker tegenkomt:

Stoomtrein Wernigerode

Met Hemelvaart is het druk in de Harz, zeker als het mooi weer is. Heel veel motorrijders onderweg (waarvan een aantal bezig zijn met Rossi achtige capriolen) maar ook veel fietsers. Voor fietsers is dit ook een ideaal gebied, het is niet al te ver van Nederland (iets minder dan 500 km van Utrecht) en de hoogtemeters kunnen hier goed geoefend worden. Veel kleine weggetjes ook, bruggetjes, heerlijke bochtjes, uitzichtpunten, stuwmeren, terrasjes en restaurantjes…. Prima vermaeck in de Harz voor de motorrijder.

Brus Osterode am Harz

Voor de terugweg was er ook een mooie binnendoor route uitgezet door Harm. Maar ja, op een gegeven moment ben ik er wel klaar mee, en wil ik gewoon weer naar huis, liefst snel. Dus hop in galop de A2 op (geen vrachtverkeer op zondag, dus lekker rustig) in westelijke richting, gevolgd door de A30 in noordelijke richting en bij Emmen het land weer in.

En zoals zoveel bestemmingen op de motor, ook de Harz is een aanrader, maar als je vroeg in het voorjaar gaat wel even op het weer letten.

Wernigerode

Motor van de zaak

Posted on by
Beantwoorden

Honda Gold Wing

Tijdens de afgelopen motorbeurs in Utrecht stond ik met de voorzitter van de Goldwing Club te praten over zakelijk gebruik van de motorfiets. Dat is goed mogelijk, en het is ook mogelijk om een motor van de zaak naast een auto van de zaak te hebben. Let op, ik heb het hier over een zakelijke lease, dus niet de private lease voor particulieren zoals je tegenwoordig vaak voor auto’s ziet. Voor motorfietsen zie je dat sporadisch voorbijkomen, de KNMV heeft ook zoiets gehad, maar is daar schijnbaar alweer mee gestopt (niets meer op hun site te vinden).

Een paar jaar terug heb ik rondgekeken naar de lease mogelijkheden van een motorfiets. Als je een auto wilt leasen is dat geen probleem. Er rijden een miljoen lease-auto’s rond in Nederland, en de leasemaatschappijen kunnen akelig nauwkeurig de kosten van de diverse auto’s inschatten. Ook weten ze precies wat de afschrijving is en wat het (vaak aantrekkelijke) leasebedrag per maand is.

Voor motorfietsen ligt dat wel anders. Leasemaatschappijen hebben vaak geen flauw idee wat de afschrijving of onderhoudt van een motor is, met als gevolg dat de operational leasebedragen voor een motorfiets vaak exorbitant hoog is. Als (ZZP) ondernemer ga je al snel rekenen, en dan blijkt dat financial lease veel interessanter is.
Omdat de motor in dit geval op naam van de zaak staat zijn alle kosten opeens zakelijke kosten geworden. De lening, de afschrijving, het onderhoud, de brandstof, maar ook motorkleding en helm vallen onder deze zakelijke kosten. En dus allemaal aftrekbaar….

En de belastingdienst dan?

Lees verder →

Op de motor naar Spanje – Deel III

Posted on by
5

In mijn eerdere blogpost vertelde ik al over de heenweg, vanwege omstandigheden moest ik in twee dagen naar Relleu bij Benidorm rijden, en dat lukt alleen over de snelweg. De terugweg was wat relaxter en had ik bedacht om helemaal binnendoor te rijden. Tijdens het bedenken van een route kwam ik er wel achter dat dat bijna niet haalbaar is, tenzij je er een week voor uittrekt. En dat was weer wat aan de lange kant…. Dus dan maar proberen niet of nauwelijk via de tolweg te gaan, en normale doorgaande wegen te pakken… en dan kan je ook best leuk rijden.

Terugweg Dag 1

Een van de dingen die ik wilde vermijden qua rijden was Barcelona. Mooi stad, kan je veel zien en doen en lekker eten, maar neem dan het vliegtuig. Met de motor is dat geen feest. Een van de tussenstops die ik had gepland was in de buurt van Toulouse. Vanuit Benidorm kan je dan landinwaarts, omhoog richting Lleida en dan door de Pyreneeën richting Toulouse.

Om 8 uur rijd ik weg uit Relleu, eerst het binnenland in door de bergen richting de A7. Die pak ik op bij Alcoy, eerst een stukje in zuidelijke richting. In de buurt van Sax dan de A31 richting Madrid om wat verder landinwaarts te komen. Bij Almansa heb ik rond de 130 km gehad (in bijna 2 uur) en is het afgelopen met de snelweg en wordt het N-330 in noordelijke richting.

Het landschap is heel divers, variërend van hoogvlaktes tot aan heerlijke twisties langs riviertjes tussen bergruggen door. Wat ook wel prettig is is het feit dat je niet continue op je navi hoeft te kijken, ga je de snelweg af en staat er “Volg N330 gedurende 135 km”, dan heb je voldoende tijd om rond te kijken. Of te stoppen en foto’s te maken. Sommige stukken doen me aan de ‘red rocks’ in Amerika denken zoals hier tussen Libros en Teruel:

IMG_3178

Zeker ’s ochtends vroeg is het heerlijk motorrijden hier, de temperatuur is rond de 25 graden en er is opvallend weinig verkeer, zeker voor een zaterdag midden in het vakantie seizoen. Ik vermoed dat het merendeel van de vakantiegangers op de doorgaande AP7 van noord naar zuid en vice versa gaat, en dit stuk gewoon links laat liggen. Je komt wel verkeer tegen, maar het meeste is regionaal verkeer, en het is rustig genoeg om zonder problemen in te kunnen halen.

Lees verder →

Op de motor naar Spanje – Deel II

Posted on by
Beantwoorden

In mijn blog gisteren heb ik verteld over de heenrit van huis (Marknesse) naar Relleu in Spanje. Door omstandigheden kwam het er niet van om volledig binnendoor te rijden en moest er dus 2100 km snelweg afgeraffeld worden. Is wel te doen, maar leuk is natuurlijk anders…

Bij Benidorm denkt iedereen meteen aan witte, drukbevolkte stranden, en in juli/augustus klopt dat ook wel. Benidorm is een redelijk grote stad met heel veel hoogbouw, een lange boulevard en veel strand. Ik ben er niet in de buurt geweest deze keer. Wel geprobeerd, maar met de motor is dat gewoon niet leuk… van een afstandje toch nog geprobeerd een foto te maken. In de ochtend, tegenlicht, dus een prachtplaat is anders….

IMG_3128

Nee, dan is Villajoyosa (iets ten zuiden van Benidorm) veel leuker, bekend om zijn chocolade en feesten eind juli. Ook mooie stranden, maar ook een oud stadje waar je lekker doorheen kunt struinen. Het strand van Villajoyosa:

IMG_3110

Lees verder →

Op de motor naar Spanje – Deel 1

Posted on by
4

In de winter begint de discussie omtrent vakanties natuurlijk weer, zo ook bij ons thuis. Het idee is om een week naar het huisje van D. te gaan in Relleu te gaan, bij Benidorm 20 km landinwaarts in de bergen. Het gejoel van de jongens doet vermoeden dat het idee goed gaat landen. Dan komt de uitsmijter van mij: “Dan gaan jullie met het vliegtuig naar Alicante en ga ik op de motor” en tot mijn verbazing is het antwoord “Ja hoor, dat is goed”. Nog even kijken hoe de gezinssamenstelling gaat zijn, want de een wil bij zijn vriendin blijven, de ander wil weer een vriend meenemen, maar na een uurtje zijn we eruit en worden gauw vliegtickets geboekt. Zo voorkom ik dat het motorplan alsnog omgebogen wordt in een vliegtuigplan.

Ik heb nog maanden de tijd voor het zover is, en mijn idee is om in 4 of 5 dagen naar Spanje te rijden, en dan niet over de snelweg, maar alleen binnendoor. Helaas gooit de Groep 8 afscheidsmusical van de jongste zoon roet in het eten, die is op donderdagavond. En ik wilde die zaterdag daarna in Relleu zijn. Nu is de afscheidsmusical iets waar je als ouders niet onderuit kunt, dus het plan moet omgegooid. Na de musical, dus donderdagavond, vertrek ik en boek in een overnachting bij Maastricht. Dan kan ik vrijdag van Maastricht naar Montpellier rijden, en dan op zaterdag naar Relleu. In totaal zo’n 2100 km.

Waarom op vrijdag helemaal naar Montpellier? Dat is 20 juli, en op 21 juli begint de schoolvakantie van Regio Noord in Nederland en is dus een serieuze uittocht te verwachten. Ook is 21 juli een aanloop naar zwarte zaterdag in Frankrijk, en die wil je ook mijden. Maar ja, ik wil natuurlijk wel zaterdag in Relleu zijn, als de familie daar ook is. Hopeloze planning, maar weinig aan te doen….

Heenweg Dag 1

Donderdag 19 juli om 22:30 wordt dan eindelijk de motor aangetrapt, en via Arnhem, Nijmegen en Venlo richting Stein, waar het Van Der Valk hotel wacht. Heerlijk rustig zo in de nacht, het adrenaline peil is hoog genoeg om nog uren door te rijden, maar zo heel verstandig is dat ook niet. Aangekomen bij het hotel om 00:45 kan de motor mooi in de fietsenstalling van het personeel, zo staat hij beschut en met de ketting vast aan de muur, ideaal.

IMG_2871

Heenweg Dag 2

Jammer dat ik uiteindelijk maar 5 uur kan slapen, en om half 8 wordt de motor gestart om naar Zuid-Frankrijk te rijden. Even tanken in Stein (we hebben tenslotte een tankpas) en dan de snelweg op. Dit is de eerste keer dat ik door de tunnel van Maastricht kan. Wat een verbetering ten opzichte van de oude A2 door de stad met al die stoplichten, nu ben je binnen 5 minuten aan de zuidkant van de stad.

Lees verder →

BMW Zadel te zacht? Tijger Leathers!

Posted on by
1

Mijn vorige motor was een BMW R1200RT, en het zadel was bedroevend zacht. Bij mijn huidige motor (K1600GT) had ik gehoopt op een beter zadel, maar na 3 maanden en 8000 km kan ik concluderen dat dat niet het geval is. Het zadel is gewoon veel te zacht, lekker voor een uurtje rijden, maar een hele dag sturen voelt het aan als geloogd eiken. Pijnlijk dus.

Omdat ik niet direct zin had om 1200 euro uit te geven voor een Corbin zadel (wat overigens prima zadels zijn, ik had er eentje op de Pan European) ben ik bij Tijger Leathers in Den Haag geweest. Voor 90 euro wordt je zadel van nieuw schuim voorzien.

Voordat je je koffie op hebt is het schuim er al afgetrokken, en inderdaad, het stelt niets voor. De zadelverwarming wordt uiteraard wel veiliggesteld. In onderstaande foto zie je waar het verwarmingselement heeft gezeten.

IMG_2566

Het nieuwe schuim is geperst, en veel steviger dan het originele schuim. Het wordt in grote lijnen even op maat gezaagd en dan mag je proefzitten. Zelfs dat zit al beter. Als het goed is wordt het verder afgewerkt (gezaagd en gevijld) waarna het verwarmingselement er weer op gaat zoals je op deze foto kunt zien:

Lees verder →

Bochtentraining bij motorcursussen.nl

Posted on by
Beantwoorden

Elk jaar probeer ik wel een aanvullende rijopleiding te doen. Voorheen waren de VRO trainingen altijd op het PVI circuit in Lelystad, en dat is superleuk om daar een dagje rond te mogen rijden. Geen auto’s, fietsers, voetgangers, olie op het wegdek of andere narigheid, gewoon een dagje ontspannen sturen. Helaas heeft de KNMV (onder druk van de uitbreiding van vliegveld Lelystad) afscheid genomen van het PVI circuit.

Op Facebook zag ik eerder dit voorjaar een berichtje voorbij komen van motorcursussen.nl, een kleine organisatie die allerlei soorten motortrainingen verzorgt, waaronder een bochtentraining op het PVI circuit in Lelystad. Daar ben ik afgelopen 23 juni dus maar heen geweest.

Motorcursussen.nl is in 2009 opgezet door Nikki van der Spek en Stephan Moerkerken en houdt zich alleen bezig met het verzorgen motor training. Naast de trainingen, het verhogen van de rijvaardigheid en daarmee het verbeteren van de veiligheid is het natuurlijk ook de bedoeling dat je gewoon een leuke dag hebt. De instructeurs zijn alleen gediplomeerd, en de instructeur van onze groep was dagelijks bezig met het opleiden van motoragenten, dat zijn mensen die wel weten hoe je een motor moet besturen zeg maar.

De cursusdag begint om 9 uur met een half uurtje theorie over bochten en alles wat daarbij komt kijken. Hoe neem je een bocht, wat zijn de krachten in een bocht, wat is een ideale lijn, hoe moet je kijken, wat gebeurt er met remmen in de bocht, dat soort vragen. Het was wel duidelijk dat onze instructeur een man van de praktijk is, daar was geen carrière als docent op een school voor weggelegd zeg maar. Desalniettemin is het wel goed, en leeft het ook want er kwamen wel een aantal vragen van de diverse deelnemers.

Na een half uurtje gaat de speeltuin open en wordt het tijd voor oefeningen buiten op het circuit. Remmen in de bocht, hoe gaat dat, wat gebeurt er en waarom gebeurt dat. Omdat de motor schuin hangt en je gaat remmen wil de motor zich oprichten. Sterker nog, de vanwege de hellingshoek en het rijden op de rand van de banden wil de motor eigenlijk de andere kant op. In een bocht naar rechts is dat funest want zo ga je richting tegenliggers. Middels ‘countersteering’ moet je dat dus tegengaan. Nu is countersteering iets wat je automatisch doet op een motorfiets (en op een gewone fiets) alleen sta je er niet bij stil. Pas als iemand het eens uitlegt en je het zelf in een veilige omgeving kan uitproberen merk je wat het is. En zie je dat je in een bocht nog best leuk kan remmen.

De tweede oefening is het nemen van bochten zelf. De instructeur rijdt een paar rondjes en per toerbeurt mag je daar achteraan rijden. Soms erachter, soms ervoor. Twee rondjes over het circuit en dan weer wisselen. Voor het betere uitleggen behoort een ritje achterop bij de instructeur tot de mogelijkheden. Dan zie je pas wat die mensen kunnen. Jij denkt “zou je niet eens opletten in de bocht” en de instructeur draait zich nog even half om om wat te zeggen, wijst ondertussen nog dingen aan en kantelt de motor nog een stuk verder de bocht in. Wel cool om mee te maken 😊

K1600GT_Bocht

Lees verder →

Milieusticker Frankrijk op de motor

Posted on by
Beantwoorden

Sinds 2016 is het in een aantal steden verplicht om een milieusticker op je auto te hebben, vanaf 1 mei 2017 is een milieusticker zelfs verplicht voor auto’s met een buitenlands kenteken. Ik heb daar nooit echt bij stilgestaan, maar het is ook verplicht op de motor!

Waarom een milieusticker? In grote Franse steden (denk aan Parijs, wat ook nog min of meer in een dal ligt) hebben ze enorm last van smog wat veroorzaakt wordt door het verkeer. Men wil vervuilende voertuigen weren uit de stad, en middels een milieusticker is direct duidelijk in welke categorie jouw voortuig valt, en of je op dat moment ook in de stad mag zijn.

De volgende steden is een milieusticker sowieso verplicht:

  • Parijs (permanente milieuzone)
  • Annecy en omgeving (tijdelijke milieuzone)
  • Departement Drôme (tijdelijke milieuzone)
  • Departement Isère (tijdelijke milieuzone)
  • Lille (tijdelijke milieuzone)
  • Lyon (tijdelijke milieuzone)
  • Rennes (tijdelijke milieuzone)
  • Straatsburg (tijdelijke milieuzone)
  • Toulouse (tijdelijke milieuzone)

Een tijdelijke milieuzone houdt in dat alleen in geval van ernstige smogvorming en vervuiling de milieuzone actief is en je dus alleen met de juiste sticker de stad in mag. Daarnaast kunnen aanvullende verkeersregels van toepassing zijn.

Naast deze steden waar het al actief is zijn er ook plannen om een miieuzone in de volgende steden in te voeren: Annemasse, Arras, Avignon, Bordeaux, Cannes, Clermont-Ferrand, Côte Basque-Adour, Dijon, Duinkerken (Dunkerque), Épernay, Faucigny-Glières-Bonneville, Le Havre, Montpellier, Rouen, Saint-Étienne en Vallée de la Marne

Er zijn verschillende kleuren stickers. De kleur is afhankelijk van het soort voertuig, de Euro norm (Euro3, Euro4, Euro5 etc.) en de hoeveelheid CO2 uitstoot.

image

Een milieuzone wordt aangegeven met een bord, en de kleur van de sticker geeft aan of je de milieuzone in mag of niet.

Een milieusticker kan je aanvragen op een Franse website (je kan gelukkig voor Engels kiezen): https://certificat-air.gouv.fr/. Hier een sticker aanvragen kost je € 4,41 inclusief verzendkosten.

Let op: er zijn meerdere sites/organisaties die ook deze stickers verkopen, maar het staat die sites vrij daar rustig € 30,- of meer voor te vragen. Wil je je geld graag in de zak houden, kies dan voor de Franse website.

Het aanvraagproces is erg duidelijk. Houdt wel je kentekenbewijs bij de hand, daar staan alle gegevens op die je nodig hebt met invullen. Alleen de CO2 uitstoot staat hier niet op, maar deze kan je vervolgens opvragen op de kentekensite van de RDW: https://ovi.rdw.nl/ (hier kan je overigens ook de andere gegevens opvragen als je je kentekenbewijs niet bij de hand hebt). Wat me overigens opviel, voor de auto is dit geen probleem, maar ik heb geen EURO norm voor mijn 2018 model BMW, en ook geen CO2 uitstoot. Deze dus maar open gelaten.

De levertijd van een sticker varieert tussen 2 en 6 weken, houdt hier dus rekening mee. Het schijnt wel zo te zijn dat als de sticker niet bijtijds in huis is je ook je aankoopbewijs mee kan nemen, maar daar heb ik zelf geen ervaring mee.

De sticker plak je in de auto rechtsonder in het raam (gezien vanaf de bestuurder), op de motor dus maar op het scherm rechtsonder of op de vorkpoot. Een (Franstalige) instructievideo vind je hier: https://www.youtube.com/watch?v=xWd0N_ip9EI&feature=youtu.be.

Na een paar weken is de sticker binnen, en kan hij geplakt worden. Bon Voyage!

 

BMW ECall en SOS noodoproepsystemen

Posted on by
1

clip_image002

Update: inmiddels (helaas) praktijkervaring opgedaan met het ecall systeem door een valpartij in het buitenland (30/07/2019), dit is in onderstaand verhaal verwerkt.

Vandaag (28 maart 2018) werd mijn aandacht getrokken door twee stukjes op zowel nu.nl als telegraaf.nl over noodoproepsystemen in auto’s:

Voor auto’s wordt dit dus verplicht, en voor motorfietsen is het voorlopig nog optioneel. Mijn BMW K1600GT is er namelijk ook mee uitgerust, het zogenaamde ECall systeem wat in staat is om in noodgevallen zelf een noodoproep richting 112 uit te sturen.

Het ECall systeem werkt met een aantal sensoren in de motor die detecteren of er een valpartij of aanrijding heeft plaatsgevonden. Is dat het geval dan wordt automatisch een noodoproep gedaan. Ook is het mogelijk om handmatig een noodoproep te doen met het systeem.

Het handmatige systeem is het eenvoudigst en kan je gebruiken als er bijvoorbeeld een noodsituatie is zonder dat je onderuit bent gegaan. Kwestie van op de knop drukken en ECall zet een verbinding op met de lokale alarmcentrale.

image

De BMW wordt afgeleverd in een bepaald land, en daarmee wordt ook de taal geregistreerd. Het is dus niet zo dat je in Spanje een ECall opzet en vervolgens een Spaanstalige mevrouw aan de lijn krijgt. Deze mogelijkheid werkt alleen als het contact aanstaat, een grapjurk bij het terras gaat dus geen onverwachte grappen opleveren.

Stel je maakt een onschuldige schuiver en je motor ligt in het gras op zijn kant. Het systeem detecteert dat er wat is gebeurd, maar dat het geen heftige aanrijding is. Het systeem zal een ECall gaan opzetten, maar met een vertraging van 30 seconden. In deze 30 seconden heb je de tijd om middels de SOS knop de ECall te resetten. Dan wordt er dus geen verbinding opgezet. Wordt de ECall niet gereset dan wordt een verbinding met de alarmcentrale opgezet en kan je praten.

De laatste optie is als je een heftige schuiver of aanrijding krijgt. Het systeem zal dit detecteren en zal direct een verbinding opzetten met de alarmcentrale. Er wordt geen gesprek tot stand gebracht, maar de alarmdiensten zullen direct gealarmeerd worden. ECall zal niet alleen een verbinding opzetten, maar geeft ook de locatie door waar vandaan de ECall wordt opgezet.

Onlangs heb ik een aanrijding gehad in het buitenland (achterop een auto gereden met lage snelheid) waarbij de motor met forse schade op het asfalt lag. Ik hoorde direct een gepiep ergens vandaan komen, maar gaf daar niet direct aandacht aan. Even later hoorde ik een dame in het Nederlands roepen “hallo? hallo? Bent u daar? Is alles in orde?”. Er zit dus een luidsprekertje en microfoontje in het kleine kastje. Daar praat je dan maar tegenaan dat ik was gevallen en dat alles onder controle was (toeval, de politie reed 2 auto’s achter me) en na een bevestiging vanuit de centrale was het gesprek voorbij. Je krijgt dan ook een bevestiging op het dashboard (zie onder). Echt wel super dus, zeker als je geen politie bij de hand hebt, en ook niet direct weet waar je bent maar wel (direct) hulp nodig hebt.

BMW eCall SOS Klein

Voor als je je zorgen maakt over je privacy, dit is ook het enige moment en de locatie is ook het enige wat wordt doorgegeven. Het is dus geen track-and-trace systeem waarmee BMW je volledige reis zou kunnen volgen.

Een SIM kaart is niet nodig omdat alleen een verbinding met de alarmdiensten wordt opgezet. Ook is geen verbinding met je eigen telefoon nodig, het ECall systeem is volledig ‘self supporting’.

Voor nieuwe auto’s wordt dit dus per 31 maart verplicht, maar helemaal uit de lucht vallen komt het niet, het blijft namelijk dat de benodigde Europese wetgeving al in 2015 is goedgekeurd.

ECall werkt op dit moment in Duitsland, België, Frankrijk, Italië, Monaco, Nederland (vanaf augustus 2017), Oostenrijk, Polen, Portugal, San Marino, Spanje en Vaticaanstad. Meer landen zullen in de loop van de tijd toegevoegd worden.

Meer informatie over BMW eCall kan je vinden op https://www.bmw-motorrad.nl/nl/technologie/veiligheid-360-graden/eCall.html